Op 18 en 19 november 2022 was het dan zover: het optreden van ons koor en orkest samen met het Projectkoor Gelderland. De dirigenten hadden een ambitieus programma samengesteld: de Symphony nr 2 van Hubert Parry, het Te Deum in G van Vaughan Williams, de Messe in C van Rheinberger en nog drie liederen van Helen Ostaphew, waarvan we er uiteindelijk helaas maar één hebben uitgevoerd. Composities dus van componisten uit onze buurlanden Duitsland en Engeland. Vandaar de gekozen titel: Buren.

Integratie met een ander koor

Omdat we graag een keer werken wilden uitvoeren voor een groot koor hadden we de samenwerking gezocht met Projectkoor Gelderland.  Het samengaan van twee koren en een orkest en het zingen/spelen onder een andere dirigent bleek echter geen peulenschil, zeker niet waar het andere koor een projectkoor betrof. 

Zij waren gewend aan repetitiedagen van 10 tot 16 uur. Wij waren gewend aan wekelijkse repetities van 19.45 tot 22.15. 

Zij waren gewend aan Wolfgang Lange als dirigent: een zeer bekwame, technisch uitstekend onderlegde, strenge dirigent met veel aandacht voor zuiverheid en klank. Wij aan Manolis Levendis: een koordirigent die dezelfde doelen beoogt maar die met een beeldende, op contact en plezier gerichte pedagogiek bereikt. En aan Dick Bolt, een orkestdirigent die met veel warmte en vertrouwen het orkest al jaren tot prima prestaties leidt. (Manolis was bij dit concert alleen onze repetitor en zong bij de uitvoeringen zelf mee.) Het was voor ons Flossers (leden van Flos -Campi) dus echt wennen aan Wolfgang.

De integratie tussen beide koren was ook anderszins een punt: de neiging bestond om steeds naast eigen vertrouwde koormaatjes te gaan staan. Wolfgang zette ons echter door elkaar. Dat bleek een goeie zet: de onderlinge afstemming groeide en leidde onder andere ook tot veel gastzangers van PKG bij ons huidige project: ons jubileumconcert! ????

De concerten

Het repeteren met Wolfgang was keihard werken, waarbij we regelmatig het gevoel kregen: dit is te hoog gegrepen, dit krijgen we nooit voor elkaar! We waren dan ook best wel zenuwachtig, die vrijdagavond in de uitverkochte Boskapel in Nijmegen, waar ons eerste concert zou plaats vinden. 

Het inzingen en -spelen stelde ons echter al gerust: de akoestiek was zoveel beter dan in onze repetitieruimte. Hier sloeg het geluid niet dood en hoorden we terug wat we zongen of speelden. Daardoor was de zuiverheid ineens geen punt meer en haalden we met gemak alle hoge noten, waar Rheinberger in deze mis zo kwistig mee strooit.

Dat bleek ook tijdens het concert. Wolfgang en Dick maakten ons duidelijk dat we het prima deden. En het publiek reageerde laaiend enthousiast: we bleken van menigeen de verwachtingen overtroffen te hebben.

We moesten echter nog een keer optreden: de volgende avond zongen we in de Vredebergkapel in Oosterbeek. Helaas was het hier lang niet uitverkocht. En de akoestiek was aanzienlijk minder goed. Voor ons eigen gevoel presteerden we hier dan ook veel minder goed dan de avond ervoor. Toch was het publiek opnieuw erg enthousiast. Kennelijk lagen onze eigen normen erg hoog ???? . 

We sloten onze concerten af met een hapje en een drankje. Alles bij elkaar was het goed gegaan en hadden we weer veel geleerd. Dat zal zeker in ons komende concert te horen zijn!

Marike de Vlak
(Sopraan)