Op 3 juli j.l. vond het jaarlijkse Hortusconcert van koor en orkest van Flos Campi plaats. Van tevoren werd mij als nieuw koorlid door iedereen verteld, dat dit echt iets speciaals was: super gezellig, meestal wat lichtere muziek dan bij andere concerten, prachtig om samen te zingen en te spelen in de bloeiende tuin en altijd uitverkocht. Ik was dan ook zeer benieuwd.

Met een buitenconcert ben je afhankelijk van het weer. De weergoden waren ons echter welgezind: de zon scheen en het bleef de hele middag droog! Wel moest het koor helaas vier bassen missen door corona. De overige bassen weerden zich echter prima.

Het programma

Van tevoren hadden we als koor en orkest natuurlijk samen gerepeteerd. Dus ik had het orkest al wel gehoord. Hun optreden verraste mij echter: ze speelden nog veel beter dan in de repetitieruimte in het SSGN! Als amateurorkest klonk het in mijn oren behoorlijk professioneel tijdens de uitvoering van  “Variaties op een thema van Joseph Haydn” en daarna drie Hongaarse Dansen, van de componist Johannes Brahms.

Daarna brachten we gezamenlijk twee liederen van John Rutter ten gehore en een van Bill Whelan. Onze koordirigent Emmanouil Levendis dirigeerde hierbij ook het orkest. Bij het nummer van Bill Whelan had hij zelf het arrangement voor het orkest geschreven. Janne Paardenkoper zong bij dit lied de solo. Helaas bleek de geluidsapparatuur niet goed te werken waardoor het publiek haar prachtige stem niet overal goed kon horen.

Het volgende lied was The Road Home van Stephen Paulus. Een a capella lied, waarbij de orkestleden met de koorleden mee mochten zingen. Een hele prestatie, zeker waar ze natuurlijk niet per stemsoort gegroepeerd zaten!

Als toegift zongen we als koor a capella Emerald Stream van Seth Houston. Het enthousiasme spoot er van af, waardoor we wel wat op hol sloegen…😊

In de pauze was het onder het genot van een drankje een heel gezellig gebeuren met alle vrienden, familie en bekenden onder het publiek.

Na de pauze speelde het orkest het Cortège de Bacchus uit het ballet Sylvia van Leo Delibes. Daarna waagde het zich in andere sferen dan normaal met Favorites en The Typewriter van Leroy Anderson. De solist in dit laatste stuk (Emmanouil Levendis) maakte onverwacht een complete act van zijn entree inclusief een hilarisch telefoontje met zijn moeder. Geheel in stijl met het ook verder humoristische stuk waarbij de solo op een oude typemachine gespeeld wordt. Dirigent Dick Bolt liet zich niet van de wijs brengen door zijn solist en dirigeerde ook dit stuk met verve.

Waardering

Het publiek reageerde in de pauze en na afloop met grote waardering op het concert. Naast lovende woorden over de kwaliteit van de uitvoering hoorde ik vooral complimenten over het zichtbare enthousiasme van zowel koor als orkest. In combinatie met de bloeiende Hortus en het prachtige weer zorgde dit alles voor een zeer aangenaam en geslaagd zondagmiddagconcert. Ik kan niet anders dan constateren dat mij niets teveel was beloofd: een Hortusconcert is een ontzettend leuke en bijzondere belevenis.

Marike de Valk
Een nieuw en enthousiast koorlid